ERKEK EVLATLAR BABALARI ÖLÜNCE BÜYÜR

• 1.06.2020
• 12694
• Twitter'da Paylaþ
• facede

Prof. Dr. Bahadýr Erdem

Babamý kaybedeli 11 yýl oldu. Çok cesur adamdý. Doðru bildiðini söylemekten hiç çekinmezdi. Galiba, en fazla bu özelliðini aldým ve ona minnetrarým.

Ben, babamý kaybettiðimde büyüdüm. Annemi kaybettiðimde de yaþlandým belki...  Malatya’nýn Darende ilçesinde doðan bir babanýn, tek çocuðuyum. Üç kýz evlattan sonra “Oðlu doðdu” diye babaannem, adaðýný yerine getirmek için yedi yýl kurban kesmiþ. Babam; zeki ve çalýþkan olacak ki, devletin parasýz yatýlý sýnavýna hazýrlamýþ bir matematik öðretmeni. Darende’den sýnavý kazanan iki çocuktan biri olarak, Afyon Ortaokulu’nda okumuþ. Lisede Ýstanbul’a, Haydarpaþa Lisesi’ne nakil olmuþ. Ýstanbul Ýktisat Fakültesi’ni bitirmiþ. Üniversitede okurken Haydarpaþa Lisesi’nde konaklayabilmek için muallim muavinliði yapmýþ. Lise öðrencilerine akþam etütlerinde göz kulak olmuþ. Velhasýl, Cumhuriyet, 1936 doðumlu bir Anadolu çocuðunun daha okumasýna, yetiþmesine imkân saðlamýþ. Bir insanýn hayatýný deðiþtirmiþ...

ANNEME, HAYDARPAÞA LÝSESÝ’NDE AÞIK OLMUÞ
Annem, kökeni Aydýn’a, hatta Girit’e kadar uzanan Ýstanbul Modalý bir ailenin kýzý. Kadýnlarýn egemen olduðu, neþe içinde yenilip içilen; þehirli, keyifli bir aile... Ona babam, Haydarpaþa Lisesi’ne adým atar atmaz aþýk olmuþ; birinci sýnýfta... On yýl boyunca peþinden koþmuþ, daha da fazla... Rahmetli validemin de gönlü varmýþ ki, anneannemin tabiriyle “Ne doktorlara, ne mühendislere, kimlere kimlere varmamýþ” da kývýrcýk siyah saçlý, yakýþýklý genci beklemiþ. Kendisi Sultanahmet’te Ýktisadi Ticari Ýlimler Fakültesi’ndeyken, Ýstanbul Ýktisat’ta okuyan bu gence, “Önce okulunu bitir” demiþ. Sonra “Önce çalýþ, elin ekmek tutsun öyle” demiþ. Girdiði iþi güvenli bulmasa gerek ki, babamý Akbank’ýn müfettiþlik sýnavýna yönlendirmiþ. Müfettiþ olunca mazereti kalmayýnca evlenmeyi kabul etmiþ. 27 yaþýndalarmýþ... 

ÝKÝ FARKLI KÜLTÜRÜN ORTAK MEYVESÝYÝM 
Bunlarý neden mi anlatýyorum? Çünkü ben, çok zeki ve mert, tam bir Anadolu erkeði ile onu aklýyla ve þehirli görgüsüyle çok güzel yönlendiren, Ýstanbullu bir kadýnýn ve onlarýn dahil olduðu iki farklý kültürün ortak meyvesiyim de ondan... Beni bezeyen, zenginleþtiren, büyüten ve farklý kýlan kültür farklýlýðýna da çok minnettarým. Aslýnda hiç kolay olmayabilecek bir evlilik; karþýlýklý saygý, sevgi ve anlayýþla pek de güzel oldu. Babam memleketini, insanlarýný çok severdi, yüreði onlar için çarpardý; ama düþünce yapýsý ve hayata bakýþý þehirliydi. Bunda annemin ve ailesinin çok etkisi vardý muhakkak; ancak esas olan, babamýn aldýðý eðitim ve tabi ki karakteriydi. Sözünü, fikirlerini hep dinlediði, her önemli hususta muhakkak istiþare ettiði annemin aklýna, herkesten fazla güvenirdi. 

ÇOCUKLAR GÝBÝ SEVÝNÝRDÝ...
Babam vicdanlýydý; çok sert ve çok prensipli, ayný zamanda çok duygusal ve yumuþaktý. Cumhuriyet’in ilkelerine baðlý bir Atatürk çocuðuydu. Samimi olarak dindardý. Maneviyata, dinin güzelliðine dair her þeyi ondan öðrendim. Ondan kalan bu miras ile, Türkiye’nin bu zorlu yýllarýnda, bir hukukçu olarak, hukuki doðrularý çekinmeden söylerken, muhalif görüþtekileri “dinsiz”likle yaftalamaya meraklý olanlar (!) karþýsýnda, çok daha güçlü bir þekilde duruyorum. Bana sureleri çocukken, her Ramazan ezberlediðim dua baþýna oldukça yüklü bir bahþiþ vererek öðretti. En uzunlarýný ise Ankara-Ýstanbul karayolunda, arabada birlikte tekrarlayarak... Bu arada yol üzerinde yeni açýlan bir fabrika görünce, “Memleket bir sanayi kuruluþu kazandý” diye, çocuklar gibi sevinirdi.

ÝÞ HAYATININ 18 YILINDA “GENEL MÜDÜR”LÜK YAPTI 
Mesleðine Akbank’ta “müfettiþ” olarak baþladý. Akbank Ýç Anadolu Bölge Müdürü oldu. 1980 Ýhtilali sonrasýnda atandýðý Vakýflar Bankasý’nda, 9 yýl gibi, kamu bankalarý için rekor sayýlan bir süre “Genel Müdür” olarak görev yaptý. Ardýndan Tütünbank ve Egebank Genel Müdürlükleri’ni üstlendi. Ýþ yaþamýnýn 18 yýlýnda “genel müdür” olmak üzere, hayatý boyunca çalýþtý. Egebank’ýn satýþýndan iki sene sonra TMSF, bankaya el koyduktan sonra da, son on yýlýný TMSF’nin açtýðý onlarca davayla mücadele ederek geçirdi. Hepsini de kazandý. Hissedar olarak çekmediði kalmadý. 1999’da, 71 yaþýndayken vefat etti. Bu satýrlarý okuyan pek çok yaþ almýþ olan iþ insaný, babam Mehmet Sami Erdem’i tanýyacaktýr... 

BANA ÖÐÜDÜ...
Çalýþarak, didinerek geçen yýllar içinde iþini severek yaptý; ancak oðlunun ne iktisat okumasýný istedi ne de bankacýlýk yapmasýný... Ýstanbul Hukuk Fakültesi’ni kazandýðýmda benimle neredeyse iki ay konuþmadý. Zira, Týp Fakültesi’ne girmemi istiyordu. Sonra Ýstanbul’a kayýt olmaya gelirken beni karþýsýna aldý ve “Çok ulvi bir mesleði kazandýn; ancak yetmez. Madem ki hukuka girdin, o halde çalýþýp fakültede asistan kalacaksýn. Bu ülke, insaný bir günde vezir eder, sonra kaldýrýr bir günde yere çalar, rezil eder. Bu ülke, baþbakanýný asmýþtýr. Ama bir kere hoca olursan kimse elinden o unvaný alamaz. Ölene kadar profesör olarak kalýrsýn” dedi. Bu sözleri hiç unutmadým, hatta TMSF yýllarýnda çok andým...

HER DAÝM, GENÇLERÝN EÐÝTÝLMESÝNE ÖNEM VERDÝ 
Ömrü boyunca, çok sevdiði anneme hep kýymet verdi. Hem güçlü hem de yumuþak olabileceðini gösterdiði bir erkeðin, eþine nasýl saygý duyacaðýný ondan öðrendim. Kanserle ve TMSF ile boðuþtuðu son on yýlýnda bile, bir kez olsun bizleri üzmeyen bir babanýn oðluyum ben. Aileyi korumayý ve her þeyin önünde tutmayý öðretti. Eli açýktý. Memleketi Darende’ye, babasýnýn adýna cami inþa ettirdi. Beþiktaþ Ihlamur’da, 16 yaþýndan beri aþýk olduðu annemin adýna bir “Anadolu Lisesi” yaptýrdý. Ýkisi de her daim eðitime, gençlerin eðitilmesine önem verdi. Vefat ettiði yýl, burs verdiði lise ve üniversite öðrenci sayýsý 180’i bulmuþtu. Devletin, kazandýðý sýnavýn ardýndan kendisini parasýz okutmasýnýn karþýlýðýný böyle ödüyordu. 

ÝNSANIN BABASINI ANLATMASI BÝTER MÝ? 
Erkek evlatlar ile babalarýn arasýndaki iliþki, çoðu zaman öyle karmaþýktýr ki, kolaylýkla çözülmez. Her baba-oðul iliþkisinden bir dolu hikâye çýkar. Bizimki de böyleydi. Güzel baþladý ve güzel bitti. Aslýnda daha da bitmedi. Zira, babalar da ayný anneler gibi tende ölür; ama canda ölmez. Sevgileri sürdükçe yaþarlar. Bana insanlýðý, dürüstlüðü, kadýna saygýyý, evladý korumayý, dinimi, vatan millet sevgisini aþýlayan rahmetli babam olmak üzere, bütün babalarýn “Babalar Günü”nü kutluyorum...